Ἑλλογιμώτατε καὶ ἀξιότιμε κ. Παπατριανταφύλλου. Ἀγαπητέ φίλε Ἀθανάσιε, πέραν τοῦ κάθε σεβασμοῦ εἰς τὸ πρόσωπό σας τόν ὁποῖον ὀφείλει νὰ ἔχῃ ὁ κάθε ἠθικός πνευματικός ἄνθρωπος θά πρέπει να εἴμεθα ὑπόχρεοι δὶα την διὰ βίου σας διδασκαλία εἰς τὴν ὁποία μετέχουμε.
Ἀναφέρεστε διὰ τὴν ζωή σας ἀλλά αὐτή άποτελεῖ ἱστορία καὶ ἐπαγωγικά ἡ ἀναφερόμενη ὡς Αὐτοβιογραφία δεν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό μιά πραγματική ἱστορία την ὁποία ὀφείλουμε νὰ μελετοῦμε διὰ τὴν κατανόηση ὄχι κάποιου παραμυθιοῦ ἀλλά τῆς πραγματικότητος μισοῦ καὶ πλέον αἰῶνος.
Ὁ λόγος διὰ τόν ὁποῖο ἀναφέρομαι εἰς τήν ἱστορία εἶναι ὅτι αὐτή ἀποτελεῖ διδαχή καὶ ἡ ζωή σας εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν Ἱστορία τοῦ τόπου. Αὐτά βεβαίως προκύπτουν μέσα ἀπό τὴν ἀντικειμενική μελέτη τοῦ νέου καὶ ἀναφερομένου πόνηματός σας τὸ ὁποίο συνδέεται μἐ τὶς Ἱστροικές, τίς Κοινωνικές καὶ τὶς πολιτικές ἐπιστῆμες ἀλλά καὶ μὲ τὸν Πολιτισμό μας.
Μὲ κάθε ἐκτίμηση καὶ πλήρη Σεβασμό